منهول (به معنی مجرای تأسیسات، محفظه کابل، دریچه نگهداری، محفظه بازرسی، اتاقک دسترسی یا فضای محدود) دریچه فوقانی و رویی تأسیسات زیرزمینی است که به‌عنوان نقطه دسترسی برای ایجاد اتصالات، نگهداری و مدفون کردن تأسیسات و سایر سیستم‌ها مانند فاضلاب، تلفن، برق، زهکشی و جمع‌آوری سیلاب و گاز استفاده می‌شود. انواع منهولی که در این مقاله مورد بحث قرار می‌گیرند، عبارت‌اند از: منهول­های فاضلاب و منهول­های زهکشی و جمع‌آوری سیلاب.

منهول­های فاضلاب معمولاً در محل‌های زیر قرار دارند:

(a)    محل تلاقی زهکش‌های سیلاب

(b)   اتصالات بین زهکش‌های سیلاب با ابعاد مختلف

(c)    جایی که زهکش سیلاب، تغییر جهت / شیب می‌دهد.

(d)   در مسافت‌های مستقیم طولانی در فواصل زیر؛

– برای لوله‌هایی با قطر کمتر از ۶۰۰ میلی‌متر، منهول­هایی را در حداکثر فاصله ۴۰ متر تعبیه کنید.

– برای لوله‌هایی با قطر بین ۶۰۰ میلی‌متر تا ۱۰۵۰ میلی‌متر، منهول­هایی را در حداکثر فاصله ۸۰ متر تعبیه کنید.

– برای لوله‌هایی با قطر بیشتر از ۱۰۵۰ میلی‌متر، منهول­های را در حداکثر فاصله ۱۲۰ متر تعبیه کنید.

علاوه بر این، منهول­ها باید جایی قرار داده شوند که هنگام عملیات تعمیر و نگه‌داری، اختلال در ترافیک به حداقل برسد.

 دسترسی به دریچه بازشوی منهول­ها

ابعاد دریچه منهول­ها برای دسترسی انسان نباید کمتر از ۵۵۰ در ۵۵۰ میلی‌متر باشد. اگر نردبان شاغولی در یک منهول نصب شود، حداقل بازشو باید ۶۷۵ میلی‌متر در ۶۷۵ میلی‌متر باشد. ایجاد یک مسیر دسترسی برای انسان باید از خط مرکزی زهکش سیلاب در منهول­های عمیق و در امتداد خط مرکزی زهکش سیلاب در منهول­های کم‌عمق با عمق کمتر از ۱.۲ متر قرار داده شود.

منهول پلی اتیلن
منهول پلی اتیلن